الگوهای طراحی، راه‌حل‌های استاندارد برای مشکلات متداول در طراحی نرم‌افزار هستند. می‌توان آن‌ها را مانند نقشه‌های آماده تصور کرد که می‌توانید برای حل مسائل طراحی تکراری در کد خود استفاده کرده یا حتی شخصی‌سازی کنید.
استفاده از الگو به معنای کپی مستقیم یک قطعه کد نیست. این ساختارها بسته به کتابخانه‌ها و فناوری‌هایی که به کار می‌برید، متفاوت هستند. الگو یک قطعه کد مشخص نیست، بلکه یک مفهوم کلی برای حل یک مشکل خاص است. شما می‌توانید جزئیات الگو را دنبال کرده و راه‌حلی متناسب با نیازهای برنامه خود پیاده‌سازی کنید.
الگوها اغلب با الگوریتم‌ها اشتباه گرفته می‌شوند، زیرا هر دو به ارائه راه‌حل‌های معمول برای مسائل شناخته‌شده می‌پردازند. اما الگوریتم همیشه مجموعه‌ای مشخص از گام‌ها را تعریف می‌کند که به هدفی خاص می‌رسند، در حالی که الگو نمایی سطح بالا از راه‌حل است. بنابراین، کد پیاده‌سازی شده از یک الگو در دو برنامه مختلف می‌تواند متفاوت باشد.
می‌توان الگوریتم را مانند دستور پخت غذا تصور کرد که دارای مراحل روشن برای رسیدن به نتیجه است. اما الگو بیشتر شبیه یک طرح اولیه است؛ شما ویژگی‌ها و نتیجه نهایی آن را می‌بینید، اما ترتیب اجرای دقیق آن به خلاقیت و نیازهای شما بستگی دارد.
الگو از چه بخش‌هایی تشکیل شده است؟
الگوها معمولاً با جزئیات و رسمی توضیح داده می‌شوند تا افراد بتوانند آن‌ها را در زمینه‌های مختلف بازتولید کنند. بخش‌های رایج در توضیحات الگو عبارتند از:
- هدف الگو که به طور خلاصه هم مشکل و هم راه‌حل را توضیح می‌دهد.
- انگیزه، که بیشتر مشکل را تشریح کرده و راه‌حل ارائه شده توسط الگو را روشن می‌کند.
- ساختار کلاس‌ها، که هر بخش از الگو و نحوه ارتباط آن‌ها را نشان می‌دهد.
- مثال کد در یکی از زبان‌های برنامه‌نویسی محبوب، که درک ایده پشت الگو را آسان‌تر می‌کند.
- برخی کاتالوگ‌های الگو شامل جزئیات اضافی مانند قابلیت کاربرد، مراحل اجرا و ارتباط با سایر الگوها هستند.