درس: معرفی WebSocket و ویژگی‌های آن
WebSocket یک پروتکل شبکه‌ای است که امکان برقراری ارتباط دوطرفه و پایدار بین کلاینت و سرور را فراهم می‌کند. برخلاف HTTP که هر درخواست و پاسخ یک چرخه مجزا دارد، WebSocket پس از ایجاد اتصال، یک کانال دائمی برقرار می‌کند و داده‌ها می‌توانند در هر دو جهت بدون نیاز به ارسال مجدد هدرها منتقل شوند.
ویژگی‌های کلیدی WebSocket
- ارتباط دوطرفه: سرور و کلاینت هر دو می‌توانند در هر زمان پیام ارسال کنند.
- پایداری اتصال: یک اتصال دائمی ایجاد می‌شود که تا زمان قطع شدن توسط کلاینت یا سرور ادامه دارد.
- صرفه‌جویی در پهنای باند: پس از برقراری اتصال اولیه، هدرهای اضافی HTTP حذف می‌شوند و فقط داده منتقل می‌شود.
- پشتیبانی از پروتکل امن: با استفاده از wss://، داده‌ها رمزگذاری شده و امنیت انتقال بالا می‌رود.
- انعطاف‌پذیری در انتقال داده: امکان ارسال داده‌ها به صورت متن یا باینری وجود دارد، که برای انواع کاربردها مفید است.
مزایا و معایب WebSocket
- مزایا:
- مناسب برای برنامه‌های Real-time مانند چت، بازی آنلاین و داشبوردهای زنده.
- کاهش تأخیر و افزایش سرعت ارتباط نسبت به روش‌های سنتی HTTP Polling یا Long Polling.
- امکان مدیریت تعداد زیادی اتصال همزمان به دلیل استفاده کمتر از منابع نسبت به درخواست‌های مکرر HTTP.
- معایب:
- پیچیدگی بیشتر در پیاده‌سازی و مدیریت اتصال‌ها.
- نیاز به مدیریت وضعیت و نگهداری اتصال‌ها، مخصوصاً در برنامه‌های بزرگ و مقیاس‌پذیر.
- نیاز به پیاده‌سازی مکانیسم‌های امنیتی و احراز هویت مناسب برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز.
کاربردهای رایج WebSocket
- چت آنلاین و پیام‌رسان‌ها
- بازی‌های آنلاین چندنفره
- داشبوردهای زنده و نمایش داده‌های لحظه‌ای
- برنامه‌های مالی و بورس که نیاز به به‌روزرسانی سریع دارند
- کنترل و نظارت بر دستگاه‌ها و سنسورها در اینترنت اشیا (IoT)